logo programu laboratoria przyszłości 
        
 
 
 
 
   
     
 
             
 
   
 
 
 
 Fundusze europejskie
 Szkolny Klub SportowyZPRP
Gramy w ręczną! 
 
 
 
 
 

Program pracy w ośrodkach zainteresowań Drukuj


I W szkole i w domu – wrzesień
1. Świetlicowa gromada
2. Polska w wakacyjnych wspomnieniach
3. Bezpieczna droga do szkoły
4. Ja i moja rodzina
II. Za oknem jesień – październik i listopad
5. Jesienny sad i ogród
6. Moja Pani / Mój Wychowawca
7. Parki jesienią
8. Jesienne dary lasu
9. Jesienne zmiany w świecie zwierząt
10. Jesienne słoty
11. Tradycje andrzejkowe
III. Śniegiem malowane – grudzień, styczeń i luty
12. Tradycje mikołajkowe
13. Pomagamy zwierzętom przetrwać zimę
14. Tradycje świąteczne
15. Zwyczaje karnawałowe
16. Płock – moje miasto rodzinne
17. Dzień Babci i Dziadka
18. Krajobrazy wypisane śniegiem
19. Zimowe zabawy
IV. W zielonej szacie – marzec i kwiecień
20. Przedwiośnie w świecie roślin
21. Pożegnanie Zimy
22. Tradycje wielkanocne
23. Wiosna w ogrodzie
V. Dni pełne słońca – maj i czerwiec
24. Książka naszym przyjacielem
25. Z wizytą w teatrze
26. Dzień Matki
27. Nasza planeta i jej mieszkańcy
28. Wakacyjne plany

 

Garść historii czyli sylwetka twórcy ośrodków zainteresowań

Decroly Ovide (1871-1932), belgijski psychiatra, psycholog i pedagog.

W 1901 założył Instytut Nauczania Specjalnego w Brukseli, przeznaczony dla dzieci odbiegających od normy. W 1907 roku otworzył szkołę nauczania początkowego własnej koncepcji, w której stosowano metodę tzw. "ośrodków zainteresowań".

Według tych założeń odrzucano podział materiału na przedmioty i lekcje, a podejmowano zagadnienia odpowiadające naturalnym zainteresowaniom dzieci, wyzwalając aktywność w zdobywaniu wiedzy.

Główne prace:
    * Vers L'Ecole Renovee (1921),
    * Introduction á la pédagogie quantitative (1929).


Teoretyczne podstawy pracy świetlicy szkolnej
 

    Zajęcia w świetlicy szkolnej oparte są na koncepcji nauczania i wychowania Owidiusza Decroly`ego. Wychodząc z podstawowego założenia, że przeznaczeniem każdej istoty jest przede wszystkim żyć, cały swój system wychowawczy Decroly oparł na realizowaniu czterech najważniejszych jego zdaniem potrzeb dziecka:
1. Potrzebie pożywienia, oddychania i utrzymania czystości
2. Potrzebie walki z ujemnymi wpływami klimatycznymi
3. Potrzebie ochrony przed niebezpieczeństwami i różnymi wrogami
4. Potrzebie działania, pracy zbiorowej, rozrywki, doskonalenia się i odpoczynku

Wymienione wyżej cztery potrzeby stanowiły punkt wyjścia w formułowaniu zakresu
poszczególnych bloków tematycznych. Corocznie ich program jest poddawany szczegółowej analizie i wzbogacany o te elementy, które są zbieżne z potrzebami wciąż zmieniającej się rzeczywistości społecznej.

    W koncepcji Decroly`ego treść programu poza potrzebami dziecka dotyczy środowiska społecznego (rodzina, szkoła i społeczeństwo) oraz przyrodniczego (zwierzęta, rośliny, ziemia i słońce). Zakładając, że życie obejmuje dwa elementy podstawowe tj. istotę życia i środowisko, Decroly twierdził, że należy badać:
1. Istotę żywą w ogólności, w szczególności zaś człowieka
2. Przyrodę wraz ze środowiskiem społecznym

W szkole Decroly`ego każde zagadnienie dotyczące środowiska omawiane było z
trzech stanowisk:

1. Korzyści - rozpatrywanych ze stanowiska człowieka i sposobu ich osiągnięcia

2. Stron ujemnych i sposobu uwalniania się od nich

3. Wniosków praktycznych, jak ma postępować dziecko dla swego dobra i dobra ludzkości


Treści programowe, na które zwracał uwagę Decroly znalazły także swoje odzwierciedlenie w układzie i treści zagadnień szczegółowych zawartych w poszczególnych ośrodkach zainteresowań. Oś ośrodków stanowią cztery pory roku i wydarzenia obejmujące właśnie te elementy, które Decroly uznawał za priorytetowe w swojej pracy dydaktyczno-wychowawczej.

Reforma metod nauczania wysuwała na pierwszy plan czynności dziecka. Za najważniejsze Decroly uznawał: obserwację, kojarzenie i wyrażanie. Mają one na celu:
a) Rozwój zmysłu obserwacji
b) Kształcenie umiejętności wnioskowania, myślenia logicznego i zaznajomienie z zakresem pojęć życiowych
c) Zaprawianie do wyrażania przedmiotowego (rysunki, szycie, modelowanie) oraz czytania, pisania i mówienia

Powyższe metody spełniają wymogi stawiane także współczesnej edukacji. Ich implikacją są, bowiem takie metody jak: metoda asymilacji wiedzy, metoda waloryzacyjna, metoda zadań wytwórczych oraz metoda problemowa. U Decroly`ego materiał koncentrował się wokół „ośrodków zainteresowań”, stąd i w pracy świetlicy stanowią one podstawową formę organizacyjną