I W szkole i w domu – wrzesień 1. Świetlicowa gromada 2. Polska w wakacyjnych wspomnieniach 3. Bezpieczna droga do szkoły 4. Ja i moja rodzina II. Za oknem jesień – październik i listopad 5. Jesienny sad i ogród 6. Moja Pani / Mój Wychowawca 7. Parki jesienią 8. Jesienne dary lasu 9. Jesienne zmiany w świecie zwierząt 10. Jesienne słoty 11. Tradycje andrzejkowe III. Śniegiem malowane – grudzień, styczeń i luty 12. Tradycje mikołajkowe 13. Pomagamy zwierzętom przetrwać zimę 14. Tradycje świąteczne 15. Zwyczaje karnawałowe 16. Płock – moje miasto rodzinne 17. Dzień Babci i Dziadka 18. Krajobrazy wypisane śniegiem 19. Zimowe zabawy IV. W zielonej szacie – marzec i kwiecień 20. Przedwiośnie w świecie roślin 21. Pożegnanie Zimy 22. Tradycje wielkanocne 23. Wiosna w ogrodzie V. Dni pełne słońca – maj i czerwiec 24. Książka naszym przyjacielem 25. Z wizytą w teatrze 26. Dzień Matki 27. Nasza planeta i jej mieszkańcy 28. Wakacyjne plany Garść historii czyli sylwetka twórcy ośrodków zainteresowań Decroly Ovide (1871-1932), belgijski psychiatra, psycholog i pedagog. W 1901 założył Instytut Nauczania Specjalnego w Brukseli, przeznaczony dla dzieci odbiegających od normy. W 1907 roku otworzył szkołę nauczania początkowego własnej koncepcji, w której stosowano metodę tzw. "ośrodków zainteresowań". Według tych założeń odrzucano podział materiału na przedmioty i lekcje, a podejmowano zagadnienia odpowiadające naturalnym zainteresowaniom dzieci, wyzwalając aktywność w zdobywaniu wiedzy. Główne prace: * Vers L'Ecole Renovee (1921), * Introduction á la pédagogie quantitative (1929). Teoretyczne podstawy pracy świetlicy szkolnej Zajęcia w świetlicy szkolnej oparte są na koncepcji nauczania i wychowania Owidiusza Decroly`ego. Wychodząc z podstawowego założenia, że przeznaczeniem każdej istoty jest przede wszystkim żyć, cały swój system wychowawczy Decroly oparł na realizowaniu czterech najważniejszych jego zdaniem potrzeb dziecka: 1. Potrzebie pożywienia, oddychania i utrzymania czystości 2. Potrzebie walki z ujemnymi wpływami klimatycznymi 3. Potrzebie ochrony przed niebezpieczeństwami i różnymi wrogami 4. Potrzebie działania, pracy zbiorowej, rozrywki, doskonalenia się i odpoczynku Wymienione wyżej cztery potrzeby stanowiły punkt wyjścia w formułowaniu zakresu poszczególnych bloków tematycznych. Corocznie ich program jest poddawany szczegółowej analizie i wzbogacany o te elementy, które są zbieżne z potrzebami wciąż zmieniającej się rzeczywistości społecznej. W koncepcji Decroly`ego treść programu poza potrzebami dziecka dotyczy środowiska społecznego (rodzina, szkoła i społeczeństwo) oraz przyrodniczego (zwierzęta, rośliny, ziemia i słońce). Zakładając, że życie obejmuje dwa elementy podstawowe tj. istotę życia i środowisko, Decroly twierdził, że należy badać: 1. Istotę żywą w ogólności, w szczególności zaś człowieka 2. Przyrodę wraz ze środowiskiem społecznym W szkole Decroly`ego każde zagadnienie dotyczące środowiska omawiane było z trzech stanowisk: 1. Korzyści - rozpatrywanych ze stanowiska człowieka i sposobu ich osiągnięcia 2. Stron ujemnych i sposobu uwalniania się od nich 3. Wniosków praktycznych, jak ma postępować dziecko dla swego dobra i dobra ludzkości Treści programowe, na które zwracał uwagę Decroly znalazły także swoje odzwierciedlenie w układzie i treści zagadnień szczegółowych zawartych w poszczególnych ośrodkach zainteresowań. Oś ośrodków stanowią cztery pory roku i wydarzenia obejmujące właśnie te elementy, które Decroly uznawał za priorytetowe w swojej pracy dydaktyczno-wychowawczej. Reforma metod nauczania wysuwała na pierwszy plan czynności dziecka. Za najważniejsze Decroly uznawał: obserwację, kojarzenie i wyrażanie. Mają one na celu: a) Rozwój zmysłu obserwacji b) Kształcenie umiejętności wnioskowania, myślenia logicznego i zaznajomienie z zakresem pojęć życiowych c) Zaprawianie do wyrażania przedmiotowego (rysunki, szycie, modelowanie) oraz czytania, pisania i mówienia Powyższe metody spełniają wymogi stawiane także współczesnej edukacji. Ich implikacją są, bowiem takie metody jak: metoda asymilacji wiedzy, metoda waloryzacyjna, metoda zadań wytwórczych oraz metoda problemowa. U Decroly`ego materiał koncentrował się wokół „ośrodków zainteresowań”, stąd i w pracy świetlicy stanowią one podstawową formę organizacyjną
|